در ارتباط با سخنان گزنده ای که بین مسؤلین جمهوری اسلامی و مفتی آل سعود رد و بدل شد

در خطبه ۲۰۶ نهج البلاغه چنین آمده« و من کلام له علیه السلام، و قد سمع قوما من اصحابه یسبون اهل الشام أیام حربهم بصفین:إنی أکره لکم أن تکونو سبابین، و لکنکم لو وصفتم أعمالهم، و ذکرتم حالهم، کان أصوب فی القول و أبلغ فی العذر و قلتم مکان سبکم إیاهم: أللهم احقن دمائنا و دمائهم وأصلح ذات بیننا و بینهم و اهدهم من ضلالتهم حتی یعرف الحق من جهله و یرعوی عن الغی و العدوان من لهج به» وقتی که امام«ع» در زمان جنگ صفین شنید که بعضی از اصحابش به اهل شام دشنام می دهند، به آنها گفت : من کراهت دارم که شما اهل دشنام باشید. و اگر به توصیف اعمال آنها می پرداختید و وضع آنها را بیان می کردید به صواب نزدیکتر بود و به بیانی رساتر آنها را محکوم می کردید. و خوب بود که به جای دشنام می گفتید خدایا جان ما و آنها را حفظ کن و بین و آنها را اصلاح کن و آنها را هدایت کن تا کسی که حق را نمی شناسد بشناسد و از انحراف و تجاوز باز گردد کسی که به آن خو گرفته