یکی از کلک‌های سیاسی که در تاریخ اسلام نقش تعیین کننده‌ای داشت این بود که در جنگ صفین وقتی که نزدیک بود سپاه امام بر سپاه معاویه پیروز شود سپاه معاویه قران‌ها را بر سر نیزه گرفته و در برابر سپاه امام ایستاده و تقاضای توقف جنگ و رجوع به حکمیت قرآن نمودند. امام این کار را یک نیرنگ سیاسی به حساب آورد و آن را نپذیرفت ولی با اصرار زیاد عده‌ای از سپاهیان خود تسلیم شد و به حکمیت تن داد و جنگ را متوقف نمود که در اثر آن فتنه‌های متعددی در سپاه او به وجود آمد که منتهی به شهادت او شد و خلافت به چنگ معاویه افتاد و در خاندان بنی‌امیه موروثی شد.
معمولا این نقشه را دلیل بر زیرکی معاویه در سیاست به حساب می‌آورند ولی او این کار را از خود امام علی یاد گرفته بود. چون در جنگ جمل که حدود دو سال پیش از جنگ صفین اتفاق افتاد، امام(ع) پیش از شروع جنگ دستور داد که یک نفر قرآن را به دست بگیرد و سپاه طلحه و زبیر را به آن دعوت نماید که از جنگ خودداری نموده و قرآن را بین خود و امام حکم قرار دهند. ولی سپاه جمل آن شخص را کشتند. بنا بر این به احتمال زیاد معاویه این کار را به تقلید از خود امام انجام داده بود.البته با تفاوت زیاد در نیت. چون امام در این کار کاملا صداقت داشت بر عکس معاویه که از روی نیرنگ به این امر اقدام نمود
